Als opioïden onvoldoende effect hebben, is het gebruik van adjuvantia bij o.a. neuropathische pijn een volgende stap. Ook radiotherapie, chemotherapie, hormonen, bisfosfonaten of chirurgie vormen een waardevolle toevoeging. In combinatie met medicijnen kan de pijnstilling worden geoptimaliseerd. Deze behandelingen moeten in de tweede lijn wel zorgvuldig op hun voor- en nadelen worden afgewogen, want bij sommige patiënten leiden deze tot nieuwe (chronische) pijnen. Bisfosfonaten worden veelvuldig gegeven aan patiënten met osteolytische botmetastasen van een mamma- of prostaatcarcinoom of een multipel myeloom. Bij regelmatige toediening hebben deze patiënten minder pijn, behoeven ze minder radiotherapie en zijn er minder botcomplicaties.

Gerandomiseerd onderzoek laat zien dat voorlichting en educatie van patiënten leiden tot een reductie van pijn. Goede voorlichting en educatie kunnen dus ook als een therapeutische (niet-medicamenteuze) interventie worden gezien. De hieronder genoemde vormen van niet-medicamenteuze therapie worden vaak toegepast, soms door patiënten zelf, vaak met behulp van hun naasten. De keuze voor een behandeling wordt ingegeven door de pijnanamnese, waarbij een gunstig effect van warmte, koude, massage, lymfdrainage, beweging, relaxatietherapie of afleiding wordt aangegeven.

Systematisch en bewust inzetten van niet-medicamenteuze behandeling levert een belangrijke bijdrage aan de pijnbestrijding. Instructie door professionele hulpverleners is hierbij zinvol. Een multidisciplinair revalidatieprogramma kan zinvol zijn wanneer naast de pijn bij kanker ook andere gerelateerde problematiek op fysiek/mentaal gebied aanwezig is. Individuele oefeningen, sportactiviteiten, psycho-educatie en informatieverstrekking blijken een gunstig effect te geven op de kwaliteit van leven en een significante vermindering van de pijnklachten op te leveren.